ساقی قدحی بده که از غم رستم

در فکر تو ز اندیشه عالم رستم

زین پیش غمم بود که جان خواهد سوخت

النمة لله که از آن هم ستم

ساقی قدحی که کشته جانانیم

ما مردن و زندگی از آن میدانیم

ما را به اجل چه کار و با عمر چه بحث

ما زنده وصل و کشته هجرانیم

ساقی نظری که سمت دیدار توام

خود شاهد حالی که گرفتار توام

دعوی نکنم که من خریدار توام

تو یوسف و من سگی ز بازار توام

ساقی نظری که همدم غم ماییم

محروم ز خورشید چو شبنم ماییم

هر چند که عالمیست محروم از تو

محروم ترین خلق عالم ماییم

ساقی قدحی که حلقه در گوش توایم

دل زنده بیاد چشمه نوش توایم

لطف تو خطا کاری مستان پوشد

شرمنده الطاف خطا پوش توایم

ساقی قدحی که عاشق روی توام

مست خم زلف ابروی توام

تنها نه رخ خوب کشد سوی توام

قلاب محبتی است هر موی توام

ساقی نظر از تو گر سوی باغ کنم

باغ از تف دل سیه ترا از داغ کنم

گر آتش حسرتت برم زیر زمین

چون لاله همه زیر زمین داغ کنم

ساقی قدحی که دل بدریا فکنم

چشمی سوی آن نرگس شهلا فکنم

ما را سر و تن گر نشود خاک رهت

سر پیش سگان و تن بصحرا فکنم

ساقی ز شراب عشق ما بیخبریم

ورنه چه حد ماست که نام تو بریم

سوگند بخاکپایت ایسرو بلند

کز خاک کف پای سگت خوارتریم

ساقی سخن از توبه پنهان نکنیم

مستیم و نظر بباغ رضوان نکنیم

در کوی مغان خوشیم با مغبچکان

پروای بهشت و حور و غلمان نکنیم

ساقی قدحی که من ببستان نروم

بی روی تو در روضه رضوان نروم

تا سر بودم قدم در این راه نهم

تا جان بودم ز کوی جانان نروم

ساقی نظری بمن کن از لطف عمیم

جان من از این امید و بیم است دو نیم

خواهم قدحی از لب لعلت بچشم

زان پیش که جان کنم بپایت تسلیم

ساقی ز غم تو تا کی از دست شوم

تا چند ز پا مال ستم پست شوم

عمریست که در خمار غم سوخته ام

باز آ که بیک نظاره ات مست شوم

ساقی قدحی که از غم دل پیرم

بی می چو چراغ صبحدم میمیرم

بازم بچراغ روغنی ریز ز می

تا بار دگر زندگی از سر میگیرم

ساقی تو مرا سوخته یی من چکنم

با شعله من سوخته خرمن چکنم

مستم تو کنی گر برسوایی هم

بازم تو نهی سبو بگردن چکنم

ساقی نظری که جز ترا بنده نیم

جز پیش تو در سجده سرافکنده نیم

شرمنده عالمم ز رسوایی لیک

شکرست که از روی تو شرمنده نیم

ساقی نظری کز همه دلسوز تریم

وز ذره به مهر حسرت اندوز تریم

چون سایه بظلمتیم دور از رخ تو

هر روز که میشود سیه روز تریم

ساقی نظری که مستم و شیدا هم

دنیا بدو جو پیش من و عقباهم

مست تو بسوی جنت و کوثر و حور

امروز نظر نمیکند فردا هم

ساقی تو بمستیی گواه دل من

کان دم که ز خود رود دل غافل من

جز آرزوی تو در دلم حاصل نیست

این بس بود از هر دو جهان حاصل من

ساقی قدحی ده و دل از غم برهان

جان را ز خیال هر دو عالم برهان

وارسته چو خضریم زهر قید که هست

در قید حیاتیم ازین هم برهان