من جاه دوست دارم کآزاده زاده‌ام

آزادگان به جان نفروشند جاه را

ذرّه نماید به جنب قدر تو گردون

قطره نماید به پیش طبع تو دریا

ای امیر شاهزاده خسرو دانش پژوه

ناپژوهیده سخن را طبع تدبیر آن بود

مدیح تا به بر من رسید عریان بود

ز فرّ و زینت من یافت طیلسان و ازار

شود خون جگر از دل چکیده

که آب آتشین آید ز دیده

جهانا همانا فسونی و بازی

که بر کس نپایی و با کس نسازی