... بر یک یک ذره وقف کرده همه عمر

دریا دریا قدرت تو میبینم

هر قطره به کنه در دریا نرسد

هر ذره به آفتاب والا نرسد ...

... از فوق العرش تاثری قطره اوست

آن دریا را قطره چنین خواهد بود

غواص در اول قدم از فرق کند

تا در دریا سلوک چون برق کند

دریا چو نهاد روی در باطن مرد

با چشم زنی هر دو جهان غرق کند

... او بود و جز او نمایش سودا بود

آن قطره که در جستن آن دریا بود

چون آنجا شد خود همه عمر آنجا بود

... در هر جزوش دو کون پیدا دیدم

چون دریایی بی سر و بی پا دیدم

چندان که برفتم همه دریا دیدم

مرغی که بدید از می این دریا درد

عمری جان کند و ره سوی دریا برد

گفت اینهمه آب را به تنها بخورم

یک قطره بدو رسید و در دریا مرد

در دریایی که نه سر و نه پا داشت

هر قطره از او تشنگییی پیدا داشت

هر قطره اگر چه جای در دریا داشت

اما هر یک هزار استسقا داشت

کس نیست که دریا همه او را افتاد

یا جنگ و مدارا همه او را افتاد ...

... گر بر گویم حقیقتش هست دراز

نقشیست پدید آمده از دریایی

وانگاه شده به قعر آن دریا باز

... با هر چه که پیش آمدش کوشان بود

چون عاقبت کار به دریا برسید

گویی که همه عمر ز خاموشان بود

... تا جان باقیست در طلب باید بود

گر در هر دم هزار دریا بکشی

کم باید کرد و خشک لب باید بود

... چون بحر شدی گهر میان جان دار

ور دریایی به جز کفی موج مزن

پس چون دریا گوهر خود پنهان دار

... تلخست دهانت ز شکر هیچ مپرس

پس چون دریا گوهر خود پنهان دار

او بود دونده و دگر هیچ مپرس

... یا مورچهای گلشن خضرا بیند

هر قطره که همرنگ نشد دریا را

او در دریا چگونه دریا بیند

... ای قطره افتاده به صحرا بیرون

از بهر چه آمدی ز دریا بیرون

تا چند کنی عزیمت دریا ساز

مردانه رو و خویش به دریا انداز

گر هست روی در بن دوزخ مانی ...

... مرد آن نبود که نامداری افتد

گر در خواهی ز قعر دریا طلبی

کان کفک بود که با کناری افتد

صد دریا نوش کرده اندر عجبیم

تا چون دریا از چه سبب خشک لبیم

از خشک لبی همیشه دریا طلبیم

ما دریاییم خشک لب زین سببیم

... گویند که خویش را فرود آر آخر

دربند چگونه آورم دریا را