سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۹ دوش آن بت شوخ دلربا گفت به چشم: با دل که نیایی بر ما، گفت: به چشم اما به چه رو توانم آمد پیشت اول تو به ما رهی نما، گفت: به چشم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دلبری اشاره می‌کند که با نگاهی دلربا به او می‌گوید اگر با دل به سوی ما نیایی، برای چیست؟ اما شاعر در پاسخ می‌گوید که چگونه بتواند به سوی او بیاید، در حالی که ابتدا باید راهی به او نشان دهد.
هوش مصنوعی: دیشب آن معشوق زیبا و شوخ به چشمم گفت: اگر با دل به سوی ما نیاوری، فقط با چشم می‌توانی بیایی.
هوش مصنوعی: به چه دلیلی می‌توانم به نزد تو بیایم؟ اول تو باید راهی را به من نشان دهید. او در پاسخ گفت: با کمال میل.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.