هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف وضعیتی می‌پردازد که فردی همیشه در حال ریختن آب است و از این وضعیت ناراحت نیست. او از محبوب خود می‌خواهد تا با مهربانی به او کمک کند و او را از این وضعیت نجات دهد. شاعر به نوعی احساس تسلیم و نیاز به یاری را بیان می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف وضعیتی می‌پردازد که فردی همیشه در حال ریختن آب است و از این وضعیت ناراحت نیست. او از محبوب خود می‌خواهد تا با مهربانی به او کمک کند و او را از این وضعیت نجات دهد. شاعر به نوعی احساس تسلیم و نیاز به یاری را بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: آبی که همیشه جریان دارد، حتی زمانی که از پا افتاده است، از ریختن خود دست برنمی‌دارد و این وضعیت را نمی‌پذیرد.
هوش مصنوعی: ای دوست، با مهربانی خودت مرا یاری کن که من تنها با کمک تو می‌توانم به پا خیزم و قوی شوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بادی که ز کوی عشق تو برخیزد
از خاک جفا صورت مهر انگیزد
آبی که ز چشم من فراقت ریزد
هر ساعتم آتشی بسر برریزد
از چشم و دل من آب و آتش خیزد
وز هر دو زمانه رستخیز انگیزد
نشگفت گران حور ز من بگریزد
کز آتش و آب هرکسی پرهیزد
بادی که ز کوی آن نگارین خیزد
از خاک جفا صورت مهر انگیزد
آبی که ز چشم من فراقش ریزد
هر ساعتم آتشی به سر بربیزد
درزی بچه در رنگ رزی آویزد
تا نام سپید کاریش برخیزد
آوخ چه بلا و رستخیز انگیزد
کان یار سپید کار رنگ آمیزد
زلف بت من هزار شور انگیزد
روزی که نه از بهر بلا برخیزد
و آن روز که رنگ عاشقی آمیزد
دل دزد دو جان رباید و خون ریزد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.