مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۴۷ خاموش مرا ز گفت, گفتار تو کرد بیکار مرا حلاوت کار تو کرد بگریختم از دام تو در خانهٔ دل دل دام شد و مرا گرفتار تو کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از تاثیر عمیق و شیرین گفتار معشوق بر خود سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که از محبت معشوق گریخته، اما در نهایت دل او به دام محبت معشوق گرفتار شده است. این احساسات نشان‌دهنده‌ی وابستگی و جذابیت شدید نسبت به محبوب است.
هوش مصنوعی: سکوت من به خاطر حرف‌های توست، گفتار تو باعث شد که از تلاش و کار خود بی‌مصرف شوم و شیرینی کار تو مرا تحت تاثیر قرار داد.
هوش مصنوعی: از دام تو فرار کردم، اما دل من تبدیل به دام شد و حالا مرا به دام تو گرفتار کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.