مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۰۹ ای باغ خدا که پر بت و پر حوری از چشم خلایق اینچنین چون دوری ای دل نچشیده‌ای می منصوری گر منکر آن باغ شوی معذوری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به باغ خدا اشاره می‌کند که مملو از زیبایی‌ها و جذابیت‌هاست. او به این نکته اشاره می‌کند که اگر کسی از لذت‌های این باغ بی‌خبر باشد، غیرقابل سرزنش است. به طور کلی، شعر نشان‌دهنده‌ی رغبت به زیبایی‌ها و شادی‌های معنوی است.
هوش مصنوعی: ای باغی که خدا خلق کرده و پر از بت و حوری است، از دیدگاه مردم، تو به‌گونه‌ای دور هستی.
هوش مصنوعی: ای دل، تو که طعم خوش عشق را نچشیده‌ای، اگر به زیبایی‌های آن باغ اعتنا نکنی، برایت موجه خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از شمع یقین «اوحد» از آن بی نوری
کاندر طلب از خدمت و حرمت دوری
در وقت سماع اگر تو را وجدی نیست
چون لذّت آن نیافتی معذوری
ای طالب دنیا تو یکی مزدوری
وی عاشق خلد ازین حقیقت دوری
ای شاد بهر دو عالم از بی‌خبری
شادی غمش ندیده‌اش معذوری
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.