مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۸۹ از روز شریفتر شد از وی شب من وز روح لطیفتر این قالب من رفت این لب من تا لب او را بوسد از شهد شکر نبود جای لب من
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که روز، با وجود عشقش، از شب شریفتر شده و روح او لطیفتر از قالبش است. او به زیبایی می‌گوید که لبش به سمت لب معشوق می‌رود تا آن را ببوسد و طعم شهد شکر را ترجیح می‌دهد.
هوش مصنوعی: از روزی که او به وقوع پیوست، شب من از او باارزش‌تر شد و این جسم من نیز از روح لطیف‌تری برخوردار گردید.
هوش مصنوعی: لب من به سمت لب او رفت تا او را ببوسد، اما از شیرینی شکر هیچ جایی برای لب من نبود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.