باده ده آن یار قدح باره را
یار ترش روی شکرپاره را
منگر آن سوی بدین سو گشا
غمزه غمازه خون خواره را
دست تو میمالد بیچاره وار
نه به کفش چاره بیچاره را
خیره و سرگشته و بیکار کن
این خرد پیر همه کاره را
ای کرمت شاه هزاران کرم
چشمه فرستی جگر خاره را
طفل دوروزه چو ز تو بو برد
میکشد او سوی تو گهواره را
ترک کند دایه و صد شیر را
ای بدل روغن کنجاره را
خوب کلیدی در بربسته را
خوب کمندی دل آواره را
کار تو این باشد ای آفتاب
نور فرستی مه و استاره را
منتظرش باش و چو مه نور گیر
ترک کن این گنگل و نظاره را
رحمت تو مهره دهد مار را
خانه دهد عقرب جراره را
یاد دهد کار فراموش را
باد دهد خاطر سیاره را
هر بت سنگین ز دمش زنده شد
تا چه دمست آن بت سحاره را
خامش کن گفت از این عالم است
ترک کن این عالم غداره را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به وصف یاری محبوب و خاص میپردازد که به او بادهای داده شده و زیباییهایش توجه شاعر را جلب کرده است. شاعر در عین حال با زبان استعاری به موضوعاتی چون عشق، غم و بیکسی میپردازد. از طرفی، او به کرم و بزرگی معشوق اشاره میکند و دوری از او را سخت مییابد. شاعر از محبوب میخواهد که با محبت و نورش، همگان را به زندگی و امید برگرداند و از دردهای عالم گم گشته آزاد کند. در نهایت، او از دنیا و زرق و برقهایش فاصله میگیرد و به دوستی حقیقی و معنوی بسنده میکند.
هوش مصنوعی: به من بادهای بده که آن یار، با ظاهر ناخوشایندش، مانند تکهای شیرین و خوشمزه است.
هوش مصنوعی: به جای اینکه به آن طرف نگاه کنی، به این سمت توجه کن و زیبایی کسی را که دلها را میرباید و اشکها را جاری میکند، ببین.
هوش مصنوعی: دست تو به حالت تأسف و بیچارگی به چیزی میمالد، نه اینکه راه حلی برای مشکل بیچاره پیدا کند.
هوش مصنوعی: به فکر و اندیشه خودت عمیقتر نگاه کن و این عقل و خرد قدیمی را که همیشه حکمفرما بوده، بیهدف و گیج کن.
هوش مصنوعی: ای بخشش تو، همچون چشمهای است که برای دلهای دردمند و گرسنه، روزی و رحمت میفرستد.
هوش مصنوعی: نوزاد دو روزه وقتی که بوی تو را حس میکند، به سوی تو میآید و گهوارهاش را به سمت تو میکشاند.
هوش مصنوعی: اگر دایه به فرزندش بیاعتنایی کند و از او دور شود، بهتر است که به جای آن شیرهای دیگر را انتخاب کرده و تبدیل به چیزی ارزشمند شود.
هوش مصنوعی: به نظر میرسد که منظور این است که یک چیز خوب میتواند درهای بسته را باز کند و همچنین میتواند دلهای سرگردان و ناآرام را آرام کند.
هوش مصنوعی: وظیفه تو این است که ای خورشید، نور خود را بر ماه و ستارهها بتابانی.
هوش مصنوعی: منتظرش باش و همچون ماه نورانی شو، اینجا را ترک کن و به تماشا بنشین.
هوش مصنوعی: بزرگوار تو با رحمت خود، به مارها نیز منزلت میبخشی و به عقربها هم مکان میدہی.
هوش مصنوعی: باد به ما یادآوری میکند که کارهایی را که فراموش کردهایم، دوباره به خاطر بیاوریم و ذهن ما را از سفرهای دور و دراز سیارات پر کند.
هوش مصنوعی: هر بت سنگین به خاطر دمیدن نسیمی زنده شد، بگذار ببینیم آن بت سحری چه قدر میتواند دمیدن کند.
هوش مصنوعی: سکوت کن و بگذار این دنیای بیهمتا را فراموش کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
پست کند هوچی و بیکاره را
شاد کند ملت بیچاره را
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.