قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.

الْقارِعَةُ مَا الْقارِعَةُ روز رستاخیز روز بر کوبنده‌ و چه بر کوبنده !

وَ ما أَدْراکَ مَا الْقارِعَةُ (۲) و تو چه دانی که آن چه بر کوبنده است؟!

یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ (۳) آن روز که مردمان از هول رستاخیز چون پروانه باشند افکنده و پراکنده.

وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ (۴) و کوه‌ها چون پشم زده در هوا شده.

فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازِینُهُ (۶) هر که گران آید ترازوی او.

فَهُوَ فِی عِیشَةٍ راضِیَةٍ (۷) او در عیشی است که پسندد آن را.

وَ أَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازِینُهُ (۸) و امّا آن کس که ترازوی او سبک آید.

فَأُمُّهُ هاوِیَةٌ (۹) نگونسار ماند و باز گشت او با دوزخ.

وَ ما أَدْراکَ ما هِیَهْ (۱۰) و تو چه دانی که دوزخ چیست؟

نارٌ حامِیَةٌ (۱۱) آتشی بغایت تف رسیده!