خلیل‌الله خلیلی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۴ یارب دردی که ناله آغاز کنم شوری که سرود شوق را ساز کنم چشمی که به سوی خویش چون باز کنم آن گمشده را از دور آواز کنم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از خداوند طلب یاری می‌کند تا دردی را آغاز کند که با آن بتواند شوری برانگیز و آهنگی از عشق و شوق بسازد. او به دنبال چشمی است که به سوی خودش باز شود تا بتواند گمشده‌اش را از دور صدا زده و به سوی خود جلب کند.
هوش مصنوعی: ای خدا، دردی که باعث می‌شود ناله‌ام را شروع کنم و شور و حالی که می‌خواهم آهنگ شادی را بسازم.
هوش مصنوعی: وقتی چشمانم را به سوی خودم می‌گشایم، گمشده‌ام را از دور با نُغمه‌ای صدا می‌زنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
رویت بینم چو چشم را باز کنم
تن دل شودم چو با تویی راز کنم
جز نام تو پاسخ ندهد هیچ کسی
هر جا که به نام خلق آواز کنم
چون از چشم بتان فسون ساز کنم
می‌زیبد اگر دعوی اعجاز کنم
وقت است که از نگاه گرم ساقی
چون نشئه به بال باده پرواز کنم
اشراق یکی راه فلک ساز کنم
تا اوج هوای قدس پرواز کنم
در هجرت اصفهان زانبازی عقل
یونان کده ها ز خاک شیراز کنم
گویم که دری زوصل اگر باز کنم
در پای تو جان فشانی آغاز کنم
لیکن ترسم که بعد مردن گستاخ
بر روی تو چشم بسته را باز کنم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.