|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به مهمانی و جمع دوستان اشاره دارد و بیانگر این است که هرچند صحبت و معاشرت با دوستان خوشایند است، اما ترک آن نیز ممکن است به نظر برسد. همچنین به نوعی از فردی صحبت می‌کند که در این بزم و جمع، حال و احوال دیگران را بهتر از همه می‌شناسد.
هوش مصنوعی: خوشا بودن در جمع دوستان و صحبت با آنها، اما شاید بهتر باشد که از این صحبت‌ها فاصله بگیریم.
هوش مصنوعی: در این مهمانی و فضایی که پر از روح و احساس است، هر کس به نوعی در مورد کیفیت و سبک صحبت کردنش صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه وارد این جمع شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو دو ابروش پیوسته به آمد
کمانی بود کاوّل در زه آمد
به ما زان منت هستی نه آمد
که هست و هستی و هستی ده آمد
چو خسرو را دگر سر باره آمد
طلبکار وصال آن مه آمد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.