قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۷۰ قدسی شب وصل، دل در امّید ببند وز دود جگر، روزن خورشید ببند یک بار ز درد برکش از دل آهی بر چرخ، طلوع صبح، جاوید ببند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شب وصل و امید اشاره می‌کند و از دل خواستار بستن روزن خورشید است. او از درد دل می‌خواهد که یک بار آهی بلند کند و بر چرخ طلوع صبح جاوید بزند، به نشانه امید و آغاز یک روز تازه.
هوش مصنوعی: در شب وصال، دل خود را به امید روشن کن و از دودی که از دل برمی‌خیزد، راه ورود نور خورشید را ببند.
هوش مصنوعی: از دل خود یک بار به خاطر دردها آهی بلند کن، صبحی جاودان و پایدار را به تصویر بکش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.