ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۴ آنم که فلک بنده مطواع منست دیو از حشم و پری ز اتباع منست من فخر بدینعالم خاکی نکنم چون عالم قدس جمله اقطاع منست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر برتری و عظمت شاعر را به تصویر می‌کشد. او می‌گوید که در بنده‌بودگی و تبعیت آسمان و دیوان و پریان، همه به او وابسته‌اند. او از فخر به دنیا و مادیات پرهیز می‌کند، زیرا در عالم معنوی و قدس، همه چیز جزو دارایی اوست.
هوش مصنوعی: من کسی هستم که آسمان به من تابع است، دیوان و پریان هم از پیروان من هستند.
هوش مصنوعی: من به داشتن افتخار در این جهان مادی نیازی ندارم، زیرا که تمامی عالم ملکوت و معنوی، بخشی از وجود من است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.