ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۴ ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم وز بند غم زمانه ازاد شویم بر آتش اندوه زنیم آب طرب ز آن پیش که همچو خاک بر باد شویم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دوستش دعوت می‌کند تا با هم خوش بگذرانند و از غم و مشکلات زندگی رهایی یابند. او در تلاش است تا با شادی و سرور، اندوه و ناراحتی را کنار بزنند و پیش از آنکه به حالت نابودی و فراموشی برسند، از زندگی لذت ببرند.
هوش مصنوعی: ای دوست، بیا تا لحظه‌ای خوشحال شویم و از زنجیر غم‌های دنیا رها شویم.
هوش مصنوعی: برای کاهش اشک و غم خود، شادی و نشاطی به زندگی‌مان بیاوریم، قبل از اینکه به مانند خاکی در باد پراکنده شویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.