ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۷ شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست بر جبین آفتاب از شرم رویش خوی نشست تا جهان بودست شاهی بر سریر سلطنت همچو سلطان جهان الجایتو خان کی نشست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاه عادل در موقعیت‌های دلخواه خود می‌نشست و به قدری از زیبایی و عظمتش می‌درخشید که خورشید از شرم روی او به پایین می‌نشست. در تمام تاریخ، شاهی مثل الجایتو خان بر تخت سلطنت ننشسته است.
هوش مصنوعی: سلطانی عادل وقتی که به خواسته‌های دلش می‌رسید، بر دشت آفتاب نشسته و به خاطر زیبایی چهره‌اش، آفتاب از شرم سر به زیر می‌نهاد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تا زمانی که دنیا وجود دارد، هیچ کس به اندازه سلطان الجایتو خان نتوانسته بر تخت سلطنت تکیه زند و بر آن حکم براند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.