هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به شکوه و زیبایی دوران خود اشاره می‌کند که در آن همه چیز به ستایش تو (مورد نظر شاعر) مشغول است و دیگران از او ناامید و مأیوس هستند. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که مانند دریا که در خود شادی و زیبایی دارد، سخن گفتن بیهوده از آن به جایی نمی‌رسد و در واقع شاعر از بیان احساسات واقعی خود در این زمینه احساس محدودیت می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به شکوه و زیبایی دوران خود اشاره می‌کند که در آن همه چیز به ستایش تو (مورد نظر شاعر) مشغول است و دیگران از او ناامید و مأیوس هستند. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که مانند دریا که در خود شادی و زیبایی دارد، سخن گفتن بیهوده از آن به جایی نمی‌رسد و در واقع شاعر از بیان احساسات واقعی خود در این زمینه احساس محدودیت می‌کند.
هوش مصنوعی: در زمان تو، باغ ستایش همیشه شاداب و سرسبز است، جز اینکه از تو، دیگران از همه جا ناامید شده‌اند.
هوش مصنوعی: دست او مانند دریا بود و در حال صحبت از چیزهای بی‌مورد به سختی محبوس شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اکنون که چمن چو چتر کیکاوس است
وز سبزه دمن چو خوابگاه طوس است
برخیز به بط کن می چون چشم خروس
کز گل در و دشت چون پر طاوس است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.