هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دل رنجیده‌اش و ناتوانی‌اش در بیان راز و احساساتش سخن می‌گوید. دلش نمی‌تواند با کسی در میان بگذارد و در دنیای پر از قفس و تنهایی، نتوانسته است کسی را پیدا کند که همدردش باشد. او همچنین به زیبایی یک انسان اشاره می‌کند که در زلف‌هایش گم شده، اما در تاریکی شب هیچ کس نمی‌تواند او را پیدا کند. این اشعار به تنهایی و ناامیدی شاعر اشاره دارند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دل رنجیده‌اش و ناتوانی‌اش در بیان راز و احساساتش سخن می‌گوید. دلش نمی‌تواند با کسی در میان بگذارد و در دنیای پر از قفس و تنهایی، نتوانسته است کسی را پیدا کند که همدردش باشد. او همچنین به زیبایی یک انسان اشاره می‌کند که در زلف‌هایش گم شده، اما در تاریکی شب هیچ کس نمی‌تواند او را پیدا کند. این اشعار به تنهایی و ناامیدی شاعر اشاره دارند.
هوش مصنوعی: دل بیچاره‌ام که نتوانست کسی را پیدا کند تا رازهایش را با او در میان بگذارد، در این دنیا مثل پرنده‌ای در قفس مانده است و هیچ همنوایی ندارد.
هوش مصنوعی: در یک شب تاریک، تار مویی از زلف زیبای یک معشوق گم شد و هیچ‌کس نتوانست آن را پیدا کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هرجان که طریق پردهٔ راز نیافت
از پرده اگر یافت، جز آواز نیافت
کور است کسی که نسخهٔ یک یک چیز
در آینهٔ جمالِ تو باز نیافت
از وصل نهان ما که غماز نیافت
انجام کسی ندیده آغاز نیافت
در دوست شدم محو به حدی که مرا
هم دوست طلب کرد و نشان باز نیافت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.