هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از تحمل درد و غم خود شکایت می‌کند و به این می‌اندیشد که چقدر می‌تواند ادامه دهد. او خواستار آن است که از این وضعیت رنج‌آور نجات یابد و دست یاری طلب کند تا از این وضعیت رهایی یابد.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از تحمل درد و غم خود شکایت می‌کند و به این می‌اندیشد که چقدر می‌تواند ادامه دهد. او خواستار آن است که از این وضعیت رنج‌آور نجات یابد و دست یاری طلب کند تا از این وضعیت رهایی یابد.
هوش مصنوعی: تا کی باید در پردهٔ بیچارگی و ناتوانی خود بمانم؟ تا کی باید غم و درد را تحمل کنم؟
هوش مصنوعی: زمان آن فرارسیده است که دست در دست یکدیگر بگذاریم تا بلند شویم و از این وضعیت ناگوار رهایی یابیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای مامک توئی چاره بی چارگیم
از تو صله خواستن بود یارگیم
گیرم ندهی جامگی و بارگیم
آخر ندهی سیم غلامبارگیم
شمع آمد و گفت: اینهمه بیچارگیم
زان است که کس نیست به غم خوارگیم
تا پر شد از آن لقمهٔ آتش دهنم
آن لقمه خوشی بخورد یکبارگیم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.