هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از جهان درخواست می‌کند که به او لطفی کند و به طعنه می‌گوید که دل آدمی از رفتارهای ناپسند و جاهلانه دیگران سیر نمی‌شود. در پاسخ، جهان بیان می‌کند که از او هیچ لطفتری نمی‌تواند صادر شود و این نکته را با اشاره به فقیهانی که در این وضعیت قرار دارند، تأکید می‌کند. به طور کلی، شعر به بیان ناکامی در دستیابی به لطافت و آرامش در دنیای پرزرق و برق و ناپسند می‌پردازد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از جهان درخواست می‌کند که به او لطفی کند و به طعنه می‌گوید که دل آدمی از رفتارهای ناپسند و جاهلانه دیگران سیر نمی‌شود. در پاسخ، جهان بیان می‌کند که از او هیچ لطفتری نمی‌تواند صادر شود و این نکته را با اشاره به فقیهانی که در این وضعیت قرار دارند، تأکید می‌کند. به طور کلی، شعر به بیان ناکامی در دستیابی به لطافت و آرامش در دنیای پرزرق و برق و ناپسند می‌پردازد.
هوش مصنوعی: دل من از جهان خواسته که لطفی به من کند، چرا که دل تو هیچ‌گاه از وجود این همه نادانی سیر نخواهد شد.
هوش مصنوعی: جهان به من گفت که نمی‌تواند لطافت و ظرافتی داشته باشد، اما فقیه کسی است که در بیان و عمل دارای قدرت و شدت است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.