بینی چو جمال شمع ریزان
چون شمع ترا به لب رسد جان
چون شمع جبین چو بر فروزند
دل را بازند و باز سوزند
چون شان عسل شود از ایشان
هر روز هزار خانه ویران
گشت از رُخشان که هست گلشن
چشم و دل من چو شمع روشن
زین شعله دلم چو شمع گردید
سر رشته ی صد هزار امّید
دل ها چو ز جورشان گدازند
با سوز درون چو شمع سازند
آتش در سر چو شمع دارند
چون اشک ز چشم تر نبارند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و روشنی که چهره محبوبش به او می‌بخشد اشاره می‌کند. او تشبیهاتی از شمع به کار می‌برد و می‌گوید که چگونه دلش از عشق و زیبایی محبوب می‌سوزد و در حالی که شمعی روشن است، امیدهای فراوانی در دلش زنده می‌شود. همچنین به احساسات قوی و دردهایی که از جدایی ایجاد می‌شود پرداخته و تصویر می‌کند که چگونه در برابر این عشق، دل‌ها می‌سوزند و اشک‌ها جاری می‌شوند. در نهایت، شاعر با استفاده از این تصویرها، عمق عشق و تأثیر آن را بر روح و جان خود بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات مانند شعله‌ی شمع بدرخشد، جانم به نزدیکی لب‌هایت می‌رسد.
هوش مصنوعی: وقتی که پیشانی مثل شمع روشن می‌شود، دل‌ها را به وجد می‌آورد و دوباره آنها را می‌سوزاند.
هوش مصنوعی: هر روز از این افراد، هزاران خانه خراب می‌شود، زیرا آنها مانند عسل با صفا و شیرین هستند.
هوش مصنوعی: چهره زیبا و درخشان تو، مانند باغی است که چشمان و دل من را روشن می‌کند، همچون شمعی که می‌سوزد و نور می‌افشاند.
هوش مصنوعی: از دلسوختی‌ام همچون شمعی روشن شده‌ام و امیدهای زیادی را در دل دارم.
هوش مصنوعی: زمانی که دل‌ها از ظلم و ستم دچار درد و رنج می‌شوند، همچون شمعی که در اثر حرارت ذوب می‌شود، با سوز و گداز درون خود شکل می‌گیرند.
هوش مصنوعی: آنها آتش و激情 در دل دارند، اما چون شمعی که نمی‌سوزد، اشک نمی‌ریزند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.