|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به یاد روزهای وصال معشوقش می‌افتد و تنها حسرت و افسوس در دلش باقی مانده است. او بیان می‌کند که اگر معشوقش از نوشیدن شراب دست بکشد، فریادش به اندازه صدای ناقوس بلند خواهد شد. این ابیات به احساس تنهایی و دلتنگی شاعر اشاره دارد.
هوش مصنوعی: وقتی یاد ایام وصال او به ذهنم نمی‌آید، به جز حسرت چیزی نمی‌توانم بگویم.
هوش مصنوعی: اگر آن معشوق از می‌خوارگی دست بردارد و فریاد کند، صدایش مانند ناقوسی خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سر زلفت به جز دست تو حیفست
لب لعلت به بوس جز تو افسوس
سر زلف تو باری هم تو می‌کش
لب لعل تو باری هم تو می‌بوس
همان لشگر کشیدن با نیاطوس
جناح آراستن چون پّر طاووس
ز هفت اعضا چرا بر پا دهی بوس
دگر اعضا رها کردی بافسوس
چو فرمان شد که آن ریحان فردوس
به شهر آرند چون برجیس در قوس
گهی از دور دارد سیرِ معکوس
گهی اندر تسلسل گشته محبوس
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.