از بس که ز یار سنگدل سنگ

می کوفت به سینه با دل تنگ

من خسته جگر که با دل تنگ

دورم ز درش هزار فرسنگ

دی کرد به زخم دشمن آهنگ

فردا به سبوی من زند سنگ

کای شیر شکار آهوی شنگ

تیغ تو به خون پردلان رنگ

بر شیر شکسته پای در سنگ

صد زخم رسد ز روبه لنگ

شد شیشه چرخ بر دلم تنگ

زد شیشه زندگیم بر سنگ

شد عرصه دهر بر دلش تنگ

زد ساغر عیش خویش بر سنگ

تب کرد به قصد جانش آهنگ

نگذاشت به رخ ز صحتش رنگ

دل چون ز طپانچه گشتیش تنگ

بر سینه به درد کوفتی سنگ

ماتمکده ایست تیره و تنگ

در وی ز وفا نه بوی نی رنگ

در هر چه زنی به غیر خود چنگ

بر آینه تو گردد آن زنگ

مائیم نقاب شاهد شنگ

او شنگ و نقاب همچو وی ینگ

عهدیست میان ما و دلبر

کز ما نشود جدا به نیرنگ

هر کس که جمال روی او دید

[...]

ای روی تو از می ارغوان رنگ

دارد سمنت ز ارغوان رنگ

در دور خط تو می‌نماید

آیینهٔ آفتاب در زنگ

در سلسلهٔ تو همچون مجنون

[...]

نه صحبت مال و نه غم ننگ

با خلق نه آشتى و نه جنگ

زن چیست؟ فسانه گاه نیرنگ

در ظاهر صلح و در نهان جنگ

سنگ من و او چو اهل فرهنگ

شد حلقه به گوش آن دل سنگ

در پیش تو شیشه ی دلِ تنگ

تا باز چه ها زد است بر سنگ

چون وجد کنم چو متّه آهنگ

سوراخ شود ز وجد من سنگ

آن سو نکنید زین ره آهنگ

اندیشه کنید ازین ره تنگ

من مانده پای جستجو لنگ

او دور ز من هزار فرسنگ

نه پای که خویش را رسانم

سوی وی و در برش کشم تنگ

نه دست که گر خود آید آرم

[...]