فدای آن قد و زلفش که گویی

فرو هشته است از شمشاد شمشار

آن طره مشکریز دلدار

کرده است مرا به غم گرفتار

گر بنده به خدمتت نیامد

زو منت بی شمار می‌دار

ور یک دو سه روز کرد تقصیر

در خدمت تو عبث مپندار

زیرا که تو کعبه جلالی

[...]

عاجز شدم از گرانی بار

طاقت نه چگونه باشد این کار

احرام‌شکن بسی است زنهار

ز احرام شکستنم نگهدار

گر حکم طبایع است بگذار

کاو نیز رسد به آخر کار

چون بنگری آن دو لعل خون‌خوار

خونی و میی است لعل کردار

میرآخوری تو چرخ را کار

کاه و جو از آن کشد در انبار

این است که گنج نیست بی‌ مار

هر جا که رطب بود، بود خار

او هست پدید در سه هم کار

وان هر سه در اوست ناپدیدار

تا چون تو بیفتی از سر کار

سفت همه کس ترا کشد بار

تو آبله‌پای و راه دشوار

ای پارهٔ کار چون بود کار؟

چون شیفته گشت قیس را کار

در چنبر عشق شد گرفتار

دل را به دو نیم کرد چون نار

تا دل به دو نیم خواندش یار

ور آب دو دیده نیستی یار

دل سوختی آتش غمت زار

نیلی که کِشند گرد رخسار

هست از پی زخم چشم اغیار

با سید عامری به یک بار

گفتند چه حاجت است پیش‌آر

خویشان مرا ز خوی من خار

یاران مرا ز نام من عار

می‌گشت چو دیو گرد هر غار

دیوانهٔ خویش را طلب‌کار

آن پیر خری که می‌کشد بار

تا جانش هست می‌کند کار

فهرست جمال هفت پرگار

از هفت خلیفه جامگی‌خوار