بخلق او را ولایت در ظهور است

ولی ناس در کل امور است

نپنداری که لیل از نور دور است

سفیدی و سیاهی هر دو نور است

بعالم هر چه بینی عین نور است

از و حق در تجلی و ظهور است

دگر از اولیا عبدالصبور است

که او ثابت در اعمال و امور است

خود این آثار عشق بی‌فتور است

که زاید هر دم او را وجد و شور است

دگر هم قابلیت در ظهور است

که آن اول محبت در حضور است

خود آن رتبه که او اقرب بنور است

نشان قابلیت در ظهور است

الست آن آفتاب پر ز نور است

بلی یعنی که در ضوئش ظهور است

پس او مأوای اقسام شرور است

محل و منبع ذنب و قصور است

حرامت مایه ظلم و شرور است

حلالت منشأ خیر الامور است

هلالش را مبین کم، کین قصور است

چه نورش بالتوالی در ظهور است

یک آثارش وجود علم و نور است

یک آثارش همه فقد و فتور است

بداند هر که دارای شعور است

که سلطانی گدایان را ضرور است

به چشم او نه نور و نی سرور است

نه دل در سینهٔ او ناصبور است

خدا آن امتی را یار بادا

که مرگ او ز جان بی حضور است

ز فهم دون نهادان گرچه دور است

ولی این نکته را گفتن ضرور است

به این نو زاده ابلیسان نسازد

گنهگاری که طبع او غیور است

کمال السلطنه حالش چطور است

دخو با اعتصام اندر چه شور است

بصورت طلعت الله نور است

بمعنی غیب مکنون را ظهور است

ری ارچه ‌جای غلمان ‌است‌ و حور است

بهشت ‌ار خوانیش عین قصور است

هنوز آن ساعت فرخنده دور است

هنوز این لانه بی‌بانگ سرور است