ترا دیو آنچنان کین در دل افگند

که تخم آشتی از دلْت برکند

اگر نادان بود بایسته فرزند

ازو ببرید باید مهر و پیوند

نه با من خورده‌ای صد بار سوگند

که هرگز نشکنی در مهر پیوند

نه شهرو را منم شایسته فرزند

نه خوبان را منم زیبا خداوند

چو ما را داد بخت نیک پیوند

به مهر یکدگر باشیم خرسند

بسی دادم دل بیهوده را پند

که با این بی وفا هرگز مپیوند

به راه آسیب سرما خورده یکچند

بفرسوده کمرگاه از کمربند

چو بودم روز و شب سخت آرزومند

به جان افزای دیدار خداوند

من آنگه زنده باشم زی خردمند

که جان بدهم به فرمان خداوند

هوا نوروز را خلعت برافکند

ز صد گونه گهر بر گل پراگند

چو رامین دور گشت از ویس دلبند

نشاط و کام ازو ببرید پیوند

مرا مادر بدین پتیاره افگند

که بر رامین دلم را کرد خرسند

خداوندم توی من بندهٔ بند

مرا شاهی تو دادی ای خداوند

جهان بندست و ما در بند خرسند

نجوییم آشنایی با خداوند

خنک آن کش توی شایسته فرزند

خنک آن کش توی زیبا خداوند

نه گیتی را چنو بوده‌ست فرزند

نه دولت را چنو بوده خداوند