برآمد بامدادان مِهرِ انور

جهان را کسوتِ نو کرد در بر

تو پنداری که زرّین شاهبازی

همی گسترد در صحنِ فلک پر

و یا از بهرِ اثباتِ رِسالت

[...]

وفا در گل رخان عطر است در گل

من این را خوانده ام وقتی به دفتر

وفای گل رخان و عطر گل ها

به لطف و خاصیت هستند هم بر

گل سرخ اندر این بستان زیاد است

[...]

بدین صورت که بارَد مویم از سر

همانا گشت خواهم اُشتُرِگر

چو باشد مُلکِ ایران محشرِ خر

خرِ نر می‌سِپوزَد بر خرِ نر

اگر عارف در ایران داشت باور

که باشد در سفر مترِس میسر

به من گوید که چادر واکُن از سر

چه پر رویست این الله اکبر

مگر کون قحط بود اینجا قلندر

که ترسیدی کنم کون ترا تر

که دو روبه یکی ماده یکی نر

به هم بودند عمری یار و همسر

من از عارف در این ایام آخر

بدیدم آنچه نتوان کرد باور

نیندیشیدی ای بیچاره خر

که خواهر ساز نایَد با برادر

به‌شهر ری شدم از دشت خاور

بدیدم کار ملک و کار کشور

بدیدم کشوری خالی ز مردم

همه دیوان فتاده یک به دیگر

دگرگونه شده کار ولایت

[...]

حقیقت بارک‌الله‌، چشم بد دور

مبارک باد این جمهوری زور

ازین پس گوش‌ها کر چشم‌ها کور

چنین ‌جمهوری ‌بر ضد جمهور

ندارد یادکس‌، در هیچ اعصار

[...]

ببین آن کهنه الدنگ قلندر

نموده نوحهٔ جمهوری از بر

عجب جنسی است این‌! الله اکبر

گهی عرعر نماید چون خر نر

زمانی پاچه گیرد چون سگ هار

[...]

طپان شد قلبش از تشویش در بر

دهانش بازماند و چشم‌، اعور

به پاسخ گفت کای فرزانه دلبر

نبود او جزکلاغی زشت و لاغر

بشر با قید دین دزدند و کافر

چو قید دین زنند، الله اکبر!

مشو منکر بهل انکار منکر

ز من گر نشنوی‌، بشنو ز «‌اخگر»

چو شد پخته نمک پاشد سراسر

نهد بر خوان و بگذارد برابر

قناتی سرد و بیدی سایه‌گستر

شکنج آبدان چون جعد دلبر

ولی افسوس از این انسان مضطر

که عمر او کم است و صبر کمتر!