خصوصاً مشتری که عیب دانست

دگر عیبی کجا از وی نهانست

به گلشن تا ز گل نام و نشانست

حدیث بلبل و گل در میانست

جهان تا هست ذکر شعر فایز

میان دوستان این داستانست

احدیت که جمع اندر بیانست

بلا اسقاط ولا اثبات آنست

یکی دیگر ز حفظ العهد آنست

که در این سیر سالک را نشانست

مراد از خضر بسط رهروانست

چنانک الیاس هم قبض عیانست

خود آن در نزد صوفی جان جانست

نتیجه و جوهر کون و مکانست

پس او را حکم بر مقدار آنست

بهر شیئی که در علمش عیانست

که آنها خارج از حکم زمانست

زمانش در تصرف چون مکانست

ز بهر غوره سرما بس زیانست

ولی انگور از وی در امانست

یکی اندر لباس عارفانست

ولی بی‌نور قلب و ذوق جانست

چو در این هر دو اجلالش عیانست

ز دو لاشیئی باقی مستعانست

همه آثار مجد از وی عیانست

بزرگ و دلنواز و مهربانست

وحید وقت و سلطان زمانست

قیامش بالاحد عین عیانست

چو خلقیت حدوثش بالعیانست

ازل دور از حدوث کن فکانست

ز بس پیداست پنداری نهانست

چوبی ضدست این پندار از آنست

علاماتش بعالم بس عیانست

سخا و بخل و صدق و کذب از آنست

غمام آن بین ارض و آسمانست

خود این معنی بچشم حس عیانست

ز قشرت قصد لب است این عیانست

ولی در پوست این مغزت نهانست

متحقق بحق و خلق آنست

که بر عین وی اینمعنی عیانست

مراتب هر چه در عالم عیانست

خود از اسمای فعلی ترجمانست