تو بنشین و با لشکری باده نوش

من و گرز و میدان کید و خروش

بدین سان یکی هفته در چنگ و نوش

نشستند و برشد به کیوان خروش

کمان را برون کرد آنگه ز دوش

ببارید تیر و همی زد خروش

شکستش سر و مغز او با دو دوش

برآمد از آن دیو تیره خروش

بزد بر سرکتف آن دیو زوش

زگردان لشکر برآمد خروش

بدان غار در شد همان دیو زوش

بایستاد برجای و بر زد خروش

کند چون در آن تیره وادی خروش

همه دشت و غاری برآید به جوش

دو دینار تریاک دادش که نوش

دو خفتان پنجه که این را بپوش

زضحاک تازی که بد ماردوش

که گرشاسب برزد زهندو خروش

رده برکشیدند یک یک خروش

بلرزید دشت و بگردید جوش

برآمد ز ایران سپه بانگ و جوش

ز کوس و دهل ها برآمد خروش

رخی چون بهار و لبی همچو نوش

به گرد سنان لشکرستان به جوش

همه دشت کین سر بد و یال و گوش

برآمد به گردون به کینه خروش

بدوگفت کای شیر با رای و هوش

به من گوش پرداز و پندم نیوش

نخستین بیارد به میدان خروش

به آخر همین حلقه سایدش گوش

فرومایه دد چون برآورد جوش

زمین شد پر از گرد و آمد خروش

همانی بدین رای و فرهنگ و هوش

چو مه گشتی اکنون تو بر بد مکوش

همه عقل و هوش و همه تاب و نوش

دهد دست و پای و دگر چشم وگوش

چو تندر بغرید و بر زد خروش

از او کوه و دریا برآمد به جوش

جوان خردمند با فر و هوش

گشاده به فرزانگی چشم وگوش