چو دیدم که جهل اندر او محکم است

خیال محال اندر او مدغم است

گهی مادرش گفته‌ام مریم است

که چون ابن مریم مبارک دم است

دگر گفت: سعدی نه از کس کم است

که موج غزل هاش در عالم است

خدا داده زان‌ها که در عالم است

به گنجینهٔ ما چه مایه کم است؟؟

بدانست کو غرق بحر غم است

خیال رخ همدمش محرم است

همه هیمه آتشش آدم است

بسی دیو و جادو در آنجا کم است

به هر سو که بینم غمم بر غم است

غم و رنج و اندوه من درهم است

که گه سور و گه درد و گه ماتم است

مقیم از پی شادمانی غم است

یکی گفت کاین شیر دل رستم است

سر افراز و از تخمه نیرم است

جهان پهلوان نامور رستم است

که چون او نبرده به گیتی کم است

شکیبی که انجام هر ماتم است

مر او را در آغاز آن همدم است

ز غم گر دل راستان درهم است

به عزال معزول ساز غم است

زکثرت مثل در همه عالم است

که هندوستان جنگل آدم است

سخن نور آیینه عالم است

سخن یادگار بنی آدم است

جهاد از پی راحت عالم است

وگر نه، چه کین با بنی آدم است؟

گر از فخر بالد به کیوان، کم است

که اصطخر او تختگاه جم است

کنون بخرد و بیخرد درهم است

کسی کاین دو از هم شناسد کم است

شجاعت به بازوی توقایم است

که این رتبه حق بنی هاشم است

بجز اینکه یک نقطه زیر وبم است

خدا وجدا را چه فرق از هم است

به جز اینکه یک نقطه زیر وبم است

خدا و جدا را چه فرق از هم است