مدد از حق رسد مگر که رهی

وز چنین چاه پ ر بلا بجهی

طالب این سرّ ار شوی برهی

زین جهان چو دام خوش بجهی

در تو تمییز اگر بود برهی

دل خود را بهر خسی ندهی

همه بر باد همچو خیک تهی

حاصلی نی در آن کهی و مهی

نیست شو تا از این عدد برهی

هست گردی چو زان خطر بجهی

تو که رستم نئی و طفل رهی

نیستی شاه و کمترین سپهی

تا چو یونس ز حوت تن برهی

تا قدم بر فراز چرخ نهی

تا از این جسم پر عدد نرهی

در جهان احد قدم ننهی

الا وهو زان سرای روزبهی

باز گشتند جیب و کیسه تهی

چون شود نفس او ز شرک تهی

رخ نهد کار نفس او به بهی

جان به جانان سپار تا برهی

ورنه جان هم به جان کَنِش بدهی

چند خود را به دست دیو دهی

بد مبین تا ز هر بدی برهی

کی بود کز برای روزبهی

خاطر پر امید و دست تهی

زان محل برگذشت دست تهی

جحد و انکار را رهین و رهی

چون شود معده از طعام تهی

زان لعین و تصرفش برهی

گر نه رحمان کند وجود دهی

ماند از معنی وجود تهی

نای خالی به است و طبل تهی

چند در نای و طبل لقمه نهی

چون تو باشی ز ذوق حال تهی

ذوق و حال کسان چه شرح دهی

لیکن آن را به هیچ روی و رهی

متعین نبود قبله گهی

بهره خود به دیگران چه دهی

مال خود بهر دیگران چه نهی