ای بزرگی که دین و دولت را

همه آثار تو به کار شود

هر زمان شادتر شود آن کس

که به نامت به کارزار شود

گفته و کرده تو در عالم

[...]

هرکه را عون حق حصار شود

عنکبوتیش پرده‌دار شود

عکس خور زاب بر جدار شود

سقف از نقش او نگار شود

مرد جولاهه چون سوار شود

به کم از ساعتی فگار شود

تا چو آن طفل مردِ کار شود

تیغ چوبینش ذوالفقار شود

ابر ملکی که عدل بار شود

تیرماهِ جهان بهار شود

رعیت از تو چو با یسار شود

از برای تو جان سپار شود

دست او با قلم چو یار شود

بر معانی سخن سوار شود

خان و مان تو پر ز عار شود

خانه از بهر وی حصار شود

آخر از هفت خط که یار شود

نقطه‌ای بر نشان کار شود

مگر این طفل رستگار شود

به سلامت امیدوار شود

پس به عذری که خصم یار شود

رخنهٔ باغ استوار شود

ملک الموت با تو یار شود

در بد و نیک غمگسار شود

بر یکی مهربان و یار شود

بر یکی هم چو ذوالفقار شود

عمر ده روزه ات هزار شود

بلکه بیحد و بیشمار شود

با همه کس چو پیش کار شود

در همه چیز یار غار شود»

پا که از برگ گل فکار شود

چون شود چون به زیر خار شود

تا ز لطف تو شرمسار شود

به مراد تو سازگار شود

نه به سوگند راست کار شود

نه به پیمان و عهد یار شود

هر کرا زهد پرده‌دار شود

محرم وحی کردگار شود