این سخن گفت و چون ازین پرداخت

مشفقی کرد و مهربانی ساخت

ساختند آنچنان که باید ساخت

چونکه هرکس از آن خورش پرداخت

از برون هر کسی حسابی ساخت

کس درون حساب را نشناخت

شاه از آن احتراز کاو می‌ساخت

غور دیگر کنیزکان بشناخت

شاه با او تکلفی در ساخت

به تکلف گرفته‌ای می‌باخت

تا همان پیرزن دوا بشناخت

پیرزن وارم از دوا بنواخت

رفت از آنجا و برگ راه بساخت

به زیارتگه مقدس تاخت

زاد‌مردی عمامه را بشناخت

گفت لختی رهت بباید تاخت

بشر کان حور پیکرش بنواخت

رفت بیرون و کار خویش بساخت

سرخ در سرخ زیوری بر ساخت

صبحگه سوی سرخ گنبد تاخت

چون که به خُرد نظر بران انداخت

آن دو هم عقد را ز هم نشناخت

آن بیابان علم به خون افراخت

ریگ از آن ریخت نطع از آن انداخت

سود و زان سوده شربتی برساخت

سرد و شیرین که تشنه را بنواخت

با جهودی معاملت می‌ساخت

خیر دید آن جهود را بشناخت

شر که در روی خیر دید شناخت

خویشتن زود بر زمین انداخت

خیر بوسید و پیش او انداخت

گوهری را به گوهری بنواخت

زیر آن تخت پادشاهی تاخت

به فراغت نشست‌گاهی ساخت

چون سمن‌سینه زین سخن پرداخت

شه در آغوش خویش جایش ساخت

زین سخن صد هزار چنبر ساخت

همه در گردن وزیر انداخت

و آنکه حقش به لطف خود بنواخت

نیک و بد را به نور حق بشناخت