شیر چه کان شاه‌باز معنوی

هم شکار تست و هم صیدش توی

قوم گفتندش که قطب ما توی

که خلاص روز محنتمان شوی

خواست یاری گفت چون بیرون روی

پیش شه گردد امورت مستوی

ذکر استثنا و حزم ملتوی

گفته شد در ابتدای مثنوی

آدما معنی دلبندم بجوی

ترک قشر و صورت گندم بگوی

صورت یاری که سوی او شوی

از برای مونسی‌اش می‌روی

اندرین اندیشه بیرون شد بکوی

واندرین فکرت همی شد سو به سوی

بی ز استعداد در کانی روی

بر یکی حبه نگردی محتوی

تا که ما ینطق محمد عن هوی

ان هو الا بوحی احتوی