از خلاف و از خیانت باش دور

تا بود پیوسته در روی تو نور

هر که گوید عیب تو اندر حضور

می‌نماید راهت از ظلمت به نور

موسی از عشق تو شد بر کوه طور

از کمال عشق تو در غرق نور

در میان آن فنا صد گونه نور

شعله میزد در دلش اندر حضور

بر سیم زهره شده از هر صور

بر چهارم شمس گشته تاج ور

آن همه یک آب بود از روی طور

هر یکی اسمی نموده گشته دور

ای دل آدم بتو گشته سرور

غرقه گشته در میان نار و نور

پیش آدم رفت و گفتا این بخور

کاین همه از بهر تست ای نامور

دید آنگه جنّت و حور و قصور

گشت از نور تجلّی پر زنور

این دو تن کردند بر ما ظلم و جور

گر خدا دانی،‌ رسی این را به غور

چون سوی آن گشته آمد او ز دور

شادمان و شادکام و غرق نور

مر مرا از خویشتن مفکن تو دور

تا برم نزدیک تو صاحب حضور

نور جان موسی بدید از کوه طور

گشت سر تا پای موسی غرق نور

آن زمان رفتند تانزدیک گور

آن گروهی مردمان با شر و شور

این ره آنگه گرددت روشن چو نور

کز وجود خویشتن یابی حضور

شرح او داود خواند اندر زبور

تا ره او جمله یکسر گشت نور

اندر آن عالم نباشد جز که نور

دایماً یک دم نه بینی جز حضور

دید آنجا که بسی جوهر ز دور

هر یک از نوعی دگر میتافت نور

از خیال این چرخ آمد بر دُور

از دُور پیدا شود کلی صور

دید پیری روی او مانند نور

دختری در پیش و گشته با حضور