عقل اندر ناتمامی بازماند

عشق اندر کاردانی پیش راند

هر که در پندار نفس خویش ماند

کی تواند حرف این اسرار خواند

شه حکیمان و ندیمان را بخواند

مشورت کردند ز انجا گه براند

داستانی چند پیش من بخواند

و از غم دل چند حرفی باز راند

داستانی اندر این معنی بخواند

هر غمی کان بود از دل باز راند

در تماشای بهشت او باز ماند

حق تعالی از میان جان بخواند

پیش آنجا رفت و آن خط را بخواند

وی عجب عیسی از آن گریان بماند

پس عناصر رادرآمیزش نشاند

هر یک از راه دگرشان سیر راند

ای دریغا رنج تو ضایع بماند

دفتر عشق این دلت یکدم نخواند

زود آن درویش را بر پا نشاند

گرد او برگشت تا در وی براند

راه بین از گفت او خیره بماند

بعد از آن زانجا فرس تازان براند

هرکه این اسرار روحانی بخواند

هر زمانی سرّ این تکرار راند

عقل اندر پرده دل بازماند

عشق هر دم بر کمالی ساز راند

هرکه آمد اندر آنجا باز ماند

لیک اینجا هم ازو او راز خواند

ای بسا صاحب که بی صاحب بماند

ای بسا راحت که کام دل براند

ای بسا گردن که بی گردن بماند

عاقبت خود را برسوایی نشاند

قصهٔ رنجور و رنجوری بخواند

بعد از آن در پیش رنجورش نشاند

وانگهانی آن امیران را بخواند

یک‌بیک تنها بهر یک حرف راند

آن دهان کژ کرد و از تسخر بخواند

مر محمد را دهانش کژ بماند

چونکه مال و ملک را از دل براند

زان سلیمان خویش جز مسکین نخواند