هر چه داری ترک کن یکبارگی

تا برون آئی ازین بیچارگی

گر بخواهی کشتنم یکبارگی

رحمتی آخر برین بیچارگی

عشق می بایست ما را، بس نبود

محنت تنهایی و آوارگی ؟

در فراقت جز غمم غموخواره نیست

[...]

از نماز و صوم و صد بیچارگی

قوت ذوق آید برد یکبارگی

می‌شدم از بند من یکبارگی

کردیم شاهانه این غمخوارگی

سخت زیبا می‌روی یک بارگی

در تو حیران می‌شود نظارگی

این چنین رخ با پری باید نمود

تا بیاموزد پری رخسارگی

هر که را پیش تو پای از جای رفت

[...]

تا فراقت تاخت بر من بارگی

ساختم با محنت و آوارگی

دل ز ما بردی، زهی جان پروری

خون ما خوردی، خهی غمخوارگی

چار و ناچارت چو ما فرمان بریم

[...]

فقر و مسکینی ز خود آوارگی

دلشکسته بودن و بیچارگی

عشق گوید پیشه کن بیچارگی

عقل گوید چاره جو یک بارگی

هر که عادت کرد با کم خوارگی

شد دلش چون آینه یکبارگی

آن پریشانی و آن بیچارگی

از در هر خانه و آوارگی