بس مسائل در میانشان اوفتاد

هر یکی از پیش خود لب میگشاد

زو شنیدم نطق و نطقم او بداد

این همه اسرار در جانم گشاد

گرچه مولودش بشیراز اوفتاد

همچو او مردی ز مادر هم نزاد

این چنین سیبی که گفتم از وداد

زود پیش حضرت سیّد نهاد

پس بدست شاه سیّد سیب داد

او ببوسید و بچشم خود نهاد

پس بدست فاطمه آن شاه داد

فاطمه بوسید و ازوی گشت شاد

پس حسین آن تحفه پیش شه نهاد

پیش سیّد آمد و برپا ستاد

آنکه اندر کعبه از مادر بزاد

آنکه بر باز او کبوتر را نداد

چون نبی آن شاه دین را دید شاد

مهر او را در میان جان نهاد

زآنکه او اسرار در نیکیم داد

وین چنین گنجی بجان من نهاد

هرکه حبش چون رضا در جان نهاد

حق تعلای سرّ اعیانش بداد

هر که ترک میل دنیائی بداد

دیدهٔ معنی به بینائی گشاد

گفت حیدر را خدا این تحفه داد

بر همه خلق جهان فضلش نهاد

مملکت را حکم با عباس داد

بر همه اقران خود فضلش نهاد

دو بدو با یکدگرشان عقد داد

می‌شدند از صحبت هم جمله شاد

هاتف غیبم همی آواز داد

یک گلی از غیب در دستم نهاد

چون ز عزّت خلعت آدم بداد

تاج اسرارش روان بر سر نهاد

علم معنی آمد و جانیم داد

مهر سلطان در درون من نهاد

علم معنی کاف و ها یا عین و صاد

هست در معنی بقرآنت گشاد

نفس دشمن کور سازد روح شاد

تا روی در عالم معنی چو باد