رهروان را روش چنین نبود

در طریقت طریق این نبود

هیچ خودبین خدای بین نبود

مرد خود دیده مرد دین نبود

زانکه بی این دو ملک و دین نبود

هرکجا آن نباشد این نبود

اندر آن جان که سوزد دین نبود

تبش و تابش یقین نبود

می که جز جرعه زمین نبود

قدر انگور بیش ازین نبود

کس را بر تو ز ناز تمکین نبود

این خود جنگ ست ناز چندین نبود

ای مردم دیده خویشتن بینی چیست

کین مردم دیده خویشتن بین نبود

هر که در ملک جان امین نبود

خازن نقد ماء و طین نبود

دوستی کز برای دین نبود

دل بر آن دوستی امین نبود

تا کسی راسخ و امین نبود

لایق صحبتی چنین نبود

برانم که پاداش من این نبود

خطائی اگر رفت، چندین نبود

روز ازل که جز رقم کفر و دین نبود

مارا بغیر حرف وفا بر جبین نبود

تا بوده ام بتان بوده ام ولی

هرگز چنین نبودم و کس هم چنین نبود

خوارم کنون بنزد تو خوش آنزمان که من

[...]

زان عهد یاد باد که از ما به کین نبود

بودش گمان مهر وهنوزش یقین نبود

اقرار مهر کردم وگفتم وفاکنی

کشتی مرا قرار تو با من چنین نبود

انکار مهر سد ره سد تغافل است

[...]

خوش آن که جوش دیده بیهوده بین نبود

نقش ستم در آینه‌ها خوش‌نشین نبود

ایمن به باغ عصمت خود می‌چمید حسن

در زیر هر مژه نگهی در کمین نبود

خوش می‌گذشت از شکن شانه زلف دوست

[...]

گفتم که کاش غیر ترا همنشین نبود

گفتا که غیر نیز مرادش جز این نبود

گیرمت باک از جفا و کین نبود

در جفاکاری چنین آئین نبود

بر جمالش غازه و آئین نبود

بر رخش جز طره مشکین نبود

خرمنی از ماه بود اندر میان

که بر او جز خوشه پروین نبود

جز رخی تابنده و زلفی سیاه

[...]