لاجرم رغم هردو دیدهٔ من

جوهر عمر به گزیدهٔ من

گر خون تو ای بوده پسندیدهٔ من

شد ریخته از اختر شوریدهٔ من

خون من مستمند شیدا به قصاص

تا دیدن تو بریخت از دیدهٔ من

در ولایت درم‌خریدهٔ من

وز ولینعمتان دیده من

چو از موییست دل شوریدهٔ من

چو مو از سر برون شد دیدهٔ من

کی خوش بود ای جان پسندیدهٔ من

حال دل برگشتهٔ شوریدهٔ من؟

تو غایب و آنکه او ترا کشت بقهر

غایب نشود یک نفس از دیدهٔ من

هرگز نشودی بت بگزیده من

مهرت ز دل و خیالت از دیده من

گر از پس مرگ من بجویی یابی

مهر تو در استخوان پوسیده من

هرگز نشودای بت بگزیده من

مهرت ز دل و خیالت از دیده من

گر از پس مرگ من بجویی یابی

مهر تو در استخوان پوسیده من

هرگز نشودای بت بگزیده من

مهرت ز دل و خیالت از دیده من

بده کام دل شوریدهٔ من

رسان با من بت بگزیدهٔ من

به دانش در جهان بگزیده من

به بینش نور هر دو دیده من

ای جمال تو نور دیده من

وز دو عالم تو بر گزیده من

چیست غوغای شحنه عشقت

فتنه جان آرمیده من

در کمند تعلق افتادست

[...]

رحم کن بر دل رمیدهٔ من

مردمی کن بیا به دیدهٔ من

کجاست کام دل و آرزوی دیدهٔ من

کجاست نور دو چشم رمد رسیدهٔ من

گزیده‌اند ز من جملهٔ همدمان دوری

کجاست همدم یکتای برگزیدهٔ من

فغان که از قفس سینه زود رفت برون

[...]

یا غزل جست‌یا قصیده من

کز تو ثبت است بر جریده من

تا دور شدی ز چشم غمدیده من

افعی بلا شد مژه در دیده من

خود سوختم و همی نمی دارد دست

آتش ز گیاه جان تفتیده من

لب به نیسان نگشاید صدف دیده من

لنگر بحر بود گوهر سنجیده من

از پر کاه جهان همت من مستغنی است

التجا پیش خسیسان نبرد دیده من

دل آزاد من و گرد علایق، هیهات

[...]

گرد جهان گردیده من چون روی تو نادیده من

ز آنروز اسباب جهان جز عشق تو نگزیده من

از پرتو نور رخت تابی فتاده در دلم

کز هستیش چون کوه طور بر خویشتن لرزیده من

آیا چه مستیها کنم آندم که برگیری نقاب

[...]

ز رهِ هوس، به تو کی رسم؟ نفسی ز خود نرمیده من

همه حیرتم! به‌ کجا روم؟ به رهت سری نکشیده من

به چه برگ، سازِ طرب‌ کنم؟ ز چه جام نشئه طلب‌ کنم؟

گلِ باغِ شعلهْ نچیده من‌، مِیِ داغِ دلْ نچشیده من

چو گل آنکه نسخهٔ صد چمن، ز نقابِ جلوه ‌گشوده: تو

[...]

به ناله گفت: که ای روشنی دیده من

تسلی دل زار ستم رسیده من

از آن زمان که تو پنهان شدی ز دیدهٔ من

شکیب و صبر برفت از دل رمیدهٔ من