نه بتواند مرو را چشم دیدن

نه اندیشه درو داند رسیدن

به فریاد سبک مایه رسیدن

ستمگر را طمع از وی بریدن

ولیکن تا بدیشان بد رسیدن

همی باید به چشم این روز دیدن

به دل آفت همی آمد ز دیدن

به جان خویشی و شادی از شنیدن

نفرماید خرد آن را گزیدن

کزو آید همی پرده دریدن

نبایستی تو گفتارش شنیدن

چو بشنیدی به پیشم آوریدن

دل ویسه به دام اندر کشیدن

ز مهر مادر و ویرو بریدن

ترا دل چون دهد از من بریدن

برفتن با دگر کس آرمیدن

و گر بینم چه ننگ آید ز دیدن

مرا از خواهرم نتوان بریدن

دل مادر برست از رنج دیدن

تو گفتی خواست از شادی پریدن

گل و برگت نکو باشد ز دیدن

و لیکن تلخ باشد درچشیدن

ببایستم همی مرگ تو دیدن

به پیری زهر هجرانت چشیدن

نیرزد جور او چندین کشیدن

ز مهرش این همه تیمار دیدن

که یارد در جهان با تو چخیدن

دل از پیمان و فرمانت بریدن

چو رامین سیر گشت از رنج دیدن

شب و روز از پی جانان دویدن

به دست خود گلوی خود بریدن

به از بیغارهٔ ناکس شنیدن

چو من زو دل همی خواهم بریدن

چرا نالم ز بیغاره شنیدن

بدانست او ز دست من پریدن

به خودکامی سوی کبگان دویدن

تو ماری از تو ناید جز گزیدن

تو گرگی از تو ناید جز دریدن

خوشست اندوه تنهایی کشیدن

اگر باشد امید یار دیدن