بیاید سپاه مرا برکند

دل و پشت ایرانیان بشکند

به گیتی هر آنکس که نیکی کند

بکوشد که تا رای ما نشکند

چو بهرام بر دشمن اسپ افکند

بدریا دل اژدها بشکند

اگر با تو بسیار خوبی کند

به فرجام پیمان تو بشکند

همی گربه از خانه بیرون کند

دگر ناودان یک به یک بشکند

گر ایدونک بیچاره پیمان کند

بکوشد که آن راستی بشکند

به یک حمله صد پیل برهم فکند

به نیزه چهل خیمه از بُن بکند

به هر تیر پیلی همی بفکند

به هر حمله‌ای لشکری بشکند

بوستان را مهرکانی باد زر آگین کند

رنگ بستاند ز گلها باده را رنگین کند

روی هامون را کند مانند سوزن گرد زرد

هر گیاهی را بر او چون سوزن زرین کند

دختران تاک رز را گر ببیند باده خوار

[...]

هرکه چون من دل فدای دیدن دلبر کند

هرکه چون من جان فدای صحبت جانان کند

هرچه در عالم عنا باشد عدیل دل کند

هرچه در گیتی بلا باشد قرین جان کند

لاله نعمان حجاب لؤلؤ لالا کند

عنبر سارا نقاب لاله نعمان کند

چون کند شادی ز میدان روی در مجلس کند

چون کند مردی ز مجلس روی در میدان کند

صورت شیطان قضا چون صورت حورا کند

خلقت حورا قدر چون خلقت شیطان کند

هدهدک پیک بریدست که در ابر تند

چون بریدانه مرقع به تن اندر فکند

راست چون پیکان نامه به سراندر بزند

نامه گه باز کند، گه به هم اندر شکند

بزد پا و از پاشنه در بکند

میان سلیح خانه خود را فکند

سپه را به یک حمله از جا بکند

به دروازه شهرشان درفکند

به ناگاه خود را برایشان فکند

به یک حمله از جایشان بربکند

نخستین دو دندانش از بن بکند

چو بردند از آنجا به میدان فکند

بهنگام لهراسب این بشکند

مر این قلعه و باره ویران کند