ای لک، ار ناز خواهی و نعمت

گرد درگاه او کنی لک و پک

یخچه بارید و پای من بفسرد

وَرْغ بربند یخچه را ز فلک

به کشتی گذر کرد ترک سترگ

خرامید نزد پرستنده ترک

ز ما و ز ایران برآمد هلاگ

نماند برین بوم و بر آب و خاک

همی رای زد تا جهان شد خنک

برفت از بر کوه باد سبک

فرامش کنم مهر نان و نمک

به من بر دگرگونه گردد فلک

چو باشد مناره به پیش برک

بزرگان به پیش من آرند چک

بگویش که تا پیش رود برک

شما را فرستاد بهرام چک

اگر کوه فرمانش دارد سبک

دلش خیره خوانیم و مغزش تنک

چو بگذشت خاقان برود برک

توگفتی همی تیغ بارد فلک

چوسالت شد ای پیر برشست و یک

می‌و جام وآرام شد بی‌نمک

بقیصر سپارد همه یک بیک

ازین پس نوشته فرستیم و چک

بد آمد بدین خاندان بزرگ

همه میش گشتیم و دشمن چو گرک

همان گاو گردون هزار از نمک

بیارند تا بر چه گردد فلک

چو سال اندر آمد به هفتاد و یک

همی زیر بیت اندر آرم فلک

بیاد آیدش مهر نان و نمک

برو گشته باشد فراوان فلک

ز هیتال تا پیش رود برک

به بهرام بخشید و بنوشت چک

تبنک را چو کژ نهی بیشک

ریخته کژ برآید از تنبک

اگر چه چنارست برگش بزرگ

نباشد در آن نفع برگ تورک

اناراض بطول صدک عنی

لیس الا ان ذالک هواک

فامتحن الجفا صبری علی

الود،ود عنی مقام بر جاک