به خاور مهر تابان رخ بپوشید

به گردون زهره را زَهره بجوشید

ز شادی خون ز رخسارش بجوشید

رخش گفتی ز لاله جامه پوشید

ز سختی خونش اندر تن بجوشید

ولیکن راز از مردم بپوشید

مرا بینیدحال من نیوشید

دگر در عشق ورزیدن مکوشید

ای بزرگی که ز شیرین سخنت

عقل از جام نکت می نوشید

بهتر از مدح تو کس ننویسد

خوشتر از لفظ تو کس ننیوشید

چاکر از دوری درگاه تو صدر

[...]

چو شیرین این سخن زیشان نیوشید

ز گرمی در جگر خونش بجوشید

چو شیرین این سخن‌ها را نیوشید

چو سرکه تند شد چون می بجوشید

گرمابه زد و لباس پوشید

آرام گرفت و باده نوشید

برجست و به عزم راه کوشید

شمشیر کشید و دِرع پوشید

ور زانکه شکر نمی‌فروشید

در دادن سرکه هم مکوشید

از بس که سلیم باز کوشید

آن جامه چنانکه بود پوشید

دادش خورش و لباس پوشید

ماتم زدگانه برخروشید

این به زور آن به زر همی‌کوشید

و او زر خود به‌زور می‌پوشید

با همه در موافقت کوشید

ازرقی راست کرد و در پوشید

چو با او هیچ نتوانیم کوشید

نمی‌باید بصد زاری خروشید

مرقّع چون بدو دادند پوشید

چو بوی او بدو زد خوش بجوشید

لباس عاصیان بر خود بپوشید

فساد و خون کنید و می‌ بنوشید

شراب شرع چون جوشی بجوشید

بامنا و صدقنا بنوشید

خرد با عشق بسیاری بکوشید

ولیکن عشق یکباری بجوشید

همه کهسارها از لاله جوشید

همه صحرا ز سبزه حلّه پوشید