به هستیش باید که خستو شوی

ز گفتار بی‌کار یک‌سو شوی

گر تو خواهی پیش آن دلجو شوی

بایدت اولّ که همچون او شوی

چون در‌شو‌ی در باغ دل مانند گل خوش‌بو شوی

چون بر‌پر‌ی سوی فلک همچون ملک مه‌رو شوی

گر همچو روغن سوزدت خود روشنی گردی همه

سرخیل عشرت‌ها شوی گرچه ز غم چون مو شوی

هم مُلک و هم سلطان شوی هم خلد و هم رضوان شوی

[...]

به هستیش باید که خستو شوی

ز گفتار و پیکار یکسو شوی

به هستیش باید که خستو شوی

ز گفتارِ بیکار یکسو شوی

پراکنده خواندند در گوش وی

فسردند جان و دل و هوش وی