که آن کس که بر فرقَت افسر نهاد

بقا‌ی تو بر قدر افسر دهاد‌!

بر هوای خود قدم هر کو نهاد

می‌تواند کرد با نفسک جهاد

با قضا پنجه زدن نبود جهاد

زانکه این را هم قضا بر ما نهاد

تو چو عزم دین کنی با اجتهاد

دیو بانگت بر زند اندر نهاد

سست خندید و بگفت ای بدنهاد

زانک دانی ایزدت توبه دهاد

زین سبب پیغامبر با اجتهاد

نام خود وان علی مولا نهاد

بر آسود درویش روشن نهاد

بگفت ایزدت روشنایی دهاد

خادم که دراز خان بمجلس بگشاد

بودم غم جامه چون برم کاسه نهاد

آخر ز برای آش رختم شد چرب

(همسایه بدخدای کس را مدهاد)

شده جمع زهاد نیکو نهاد

گرفتند با نفس هر کس جهاد

شاه دادش رخصت جنگ و جهاد

رستمانه رو به لشگر گه نهاد

لاجرم شد امر بر جنگ و جهاد

از پیمبر با دو خصم بد نهاد

هم نمودند از یقین در ره جهاد

این جماعت راست رحمت در نهاد

کظم غیظ و ضرب سیف اندر جهاد

هست یکسان، نفس را سوزد نهاد

هم دهیم اینسان جزای بد نهاد

از جهنم باشد ایشان را مهاد

میکنند از نفس و مال خود جهاد

آن گُره را هست نیکی در نهاد

جبهه را بر قبله طاعت نهاد

سر به پای شاه دین بهر جهاد

کافری مرگست ای روشن‌نهاد

کی سزد با مرده‌غازی را جهاد