برون رفت سیندخت با بندگان

میان بسته سیصد پرستندگان

غلامان و اسپ و پرستندگان

همان مایه‌ور خوب رخ بندگان

برفتند بیدار دل بندگان

کتایون و گل رخ پرستندگان

نیایش نمودند چون بندگان

به پیش گزین شاه فرخندگان

هرانکس که بود از پرستندگان

از آزاد وز پاکدل بندگان

دگر گفت کز ماه‌رخ بندگان

ز چینی و رومی پرستندگان

یکی سفره پیش پرستندگان

بگسترد و برخاست چون بندگان

فرستاد نزدیک او بندگان

چو اندر خور او پرستندگان

بگفتی که ای دادخواهندگان

به یزدان پناهید از بندگان

دگر هرکه هست از پراگندگان

بدآموز و بدخواه و از بندگان

چهارست نیز از پرستندگان

پرستار و بیداردل بندگان

نشستند بر زین پرستندگان

بت آرای وهرگونه‌ای بندگان

ازین روی و زان رو پرستندگان

پس پشت و پیش اندرش بندگان

خروشی برآورد کای بندگان

گنه کرده و بخت جویندگان

برفتند بیدار دل بندگان

ز ترک و ز رومی پرستندگان

همان زان سپاه پراگندگان

پر اندیشه و تیره دل بندگان

همه خادمان و پرستندگان

جهانجوی و بیدار دل بندگان

خداوند اویست و ما بندگان

به فرمان و رایش سرافکندگان

کنیزان گلرخ فرستندگان

همه خوب رخ دل ربایندگان

ازآن پس کمر بست چون بندگان

همان نامدار و پرستندگان