به خوبی سزای سه فرزند من

چنان چون بشاید به پیوند من

گراینده هر سه به پیوند من

به سه روی پوشیده فرزند من

به فرمان شاه این سه فرزند من

برون آنگه آید ز پیوند من

نه من شاد باشم نه فرزند من

نه پرمایه گردی ز پیوند من

تو ای بافرین شاه فرزند من

نگر تا نیوشی یکی پند من

بیاید پس آنگاه فرزند من

ببسته میان را جگر بند من

کسی را که داری ز پیوند من

ز پوشیده‌رویان و فرزند من

نگه کن به فرزند و پیوند من

به پوشیدگان خردمند من

به پیمان که هرگز به فرزند من

به شهر من و خویش و پیوند من

چنان دان که طینوش فرزند من

کم اندیشد از دانش و پند من

بود بی‌گمان پاک فرزند من

ز تخم و بر و پاک پیوند من

فرستادگان خردمند من

که بودند نزدیک پیوند من

مرا این درستست کز پند من

تو دوری نجویی ز پیوند من

اگر پیچم این دل ز سوگند من

مبادا ز من شاد پیوند من

یکی جای خواهم که فرزند من

همان تا دو صدسال پیوند من

نماند بزرگی به فرزند من

نه بر دوده و خویش و پیوند من

شوم هرچ هستند پیوند من

خردمند کو بشنود پند من

دلت گر پذیرد یکی پند من

بجویی بدین کار پیوند من

اگر بشنوی سر بسر پند من

نگه کن ببهرام فرزند من

زمانه چرا بندد این بند من

غم شهر ایران و فرزند من