هست از این روی سال و ماه مقیم

نه ز رای سخیف و طبع سقیم

رشتهٔ ما دان صراط مستقیم

پیش ما آن رشته می‌باشد مقیم

هرکه نگزیند صراط مستقیم

در عذاب آخرت ماند مقیم

شاه جوهر در دلت گشته مقیم

تو چنین افتاده اینجا ای سقیم

در دل سلطان خیال من مقیم

بی خیال من دل سلطان سقیم

کار من بی علتست و مستقیم

هست تقدیرم نه علت ای سقیم

بعد از آن یمشی سویا مستقیم

نه علی وجهه مکبا او سقیم

گفت ای ناقه چو هر دو عاشقیم

ما دو ضد پس همره نالایقیم

ای تو میر آب و من مستسقیم

مستغاث المستغاث ای ساقیم

شحنگی و پادشاهی مقیم

نه دو روزه و مستعارست و سقیم

فی وصال الحبیب انت تقیم

بعد ما کنت فی نواه سقیم

تا شناسد صحیح را ز سقیم

باز داند ولود را ز عقیم

آنچه رسید از تو به جان سقیم

باشد ازان حجت و برهان عقیم

عابدی، در کوه لبنان بد مقیم

در بن غاری، چو اصحاب الرقیم

گفت ای ناقه چو هر دو عاشقیم

ما دو ضد و همره نالایقیم

عابدی در کوه لبنان بد مقیم

در بن غاری چون اصحاب رقیم

گشته ولود از تو چمن دی عقیم

از تو فلک سایر و مرکز مقیم

باز میخواهی سلامت ای مقیم

استقامت جویی از خود ای سقیم

در ضیاء و نور، ما شمع‌ حقیم‌

روشن‌ از نور وجود مطلقیم‌

نام آن وادی است یا آن کُه رقیم

که در آن گشتند آن مردانِ مقیم