گر به اینجایت پای بست کند

باسگ و خوک هم نشست‌کند

گرت هست زمانه پست کند

احسن‌الخالقینت هست کند

کانچه آن نیست کرد هست کند

وآنچه این بر فراشت پست کند

چنان دو دست ببوسید مانی از تبویق

که پیش بند تو ابلیس بند سست کند

حرامزادگی و نادرستی پدرت

حلال زادگی تو همی درست کند

چون نور ظهور تو مرا پست کند

وز بادۀ عشق مر مرا مست کند

برتر شوم از عالم امکان آنگه

در عین کمال واجبم هست کند

گفتم که مرا چشم تو می پست کند

گو جور کند بر من و پیوست کند

لعل تو ز روی عذر میگفت مرا

مستست، کسی شکایت از مست کند؟

می‌سزد قبلهٔ خاقانی از آن

که صفات می پیوست کند

هست می خواستن از میران رسم

که می ار نیست طرب هست کند

تو ز می بر درجات خط جام

[...]

گر چرخ ترا خدمت پیوست کند

مپذیر که عاقبت ترا پست کند

ناگاه به شربتی ترا مست کند

در گردن معشوق دگر دست کند

تا جوازی مگر به دست کند

چارهٔ امن و باز رست کند

خوش آن که شراب همتم مست کند

آوازهٔ امید مرا پست کند

گر دست زنم به کام، در دست دگر

شمشیر دهم که قطع آن دست کند

رگ و پی را، ضعیف و مست کند

نکند گر کس، آن درست کند

چون رها سخت کمان تیر خود از شست کند

گذر اندر جگر شیر نر مست کند

نیست را همت مردانه او هست کند

گرز او اوج حصین حصن عدوپست کند